O książce: rok / Umierał. Życie powoli sączyło się z jego ciała ciemnymi żylnymi strumieniami, nierównymi, coraz rzadszymi wybuchami. Sękate, sękate palce drapały po suchej ziemi. Uszkodzone lewe oko zdawało się patrzeć w stronę zachodzącego słońca, w niebo, które zaczynało robić się fioletowe, a prawe, żywe, zapłakane, boleśnie próbowało dostrzec mężczyznę siedzącego obok niego na zakrzywionym pniu drzewa. Kiedy udało mu się przez chwilę wytrzymać wzrok, przez siedzącą osobę zalała gorąca fala, pozbawiając oddechu i myśli. Ale siły już go opuszczały, a po ciele przebiegły ostatnie konwulsje. Wzrok zachwiał się po raz ostatni i zamarł z wyrazem nieznośnej udręki. Śmierć wymazała z jego twarzy gniew i nienawiść, złagodziła szorstkie rysy, jedynie oczy pozostały takie same, zimne i bezdenne... Obcy.